Waarom zien we toch overal schaalvergroting? Scholen, ziekenhuizen, gemeenten – en zelfs landen! – worden al decennia steeds verder samengevoegd en onder centraal bestuur gebracht. Managers en politici beweren steevast dat hun fusieplannen leiden tot meer ‘efficiëntie’ – maar onderzoek wijst uit dat dit vrijwel nooit het geval is. Het leidt juist tot bureaucratisering, sociale ongelijkheid en verlies van menselijke maat.
Ondanks overweldigend bewijsmateriaal dat deze opschaling compleet averechts werkt, lukt het maar niet om deze funeste trend naar steeds groter, steeds anoniemer, te keren. Een bijzonder sterk verlangen om ‘grenzen’ zo ver mogelijk op te schuiven domineert kennelijk het denken en handelen van de beslissers in de gehele Westerse wereld.
Als inwoner van een samengevoegde gemeente, als medewerker van een gefuseerde zorginstelling of als ouder van een kind op een schoollocatie die met sluiting bedreigd wordt: direct of indirect ondervindt bijna elke Nederlander inmiddels de desastreuze gevolgen van microfobie van onze elites. In dit verrassende boek legt Pepijn van Houwelingen de oorzaken van deze trend bloot en wijst hij de weg naar een oplossing.